Ακολουθεί ένα άλλο παράδειγμα πριν από το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Και πάλι, ο Carrasco (πορτοκαλί) δεν είναι σίγουρος αν θα μετατοπίσει το παιχνίδι προς τα μέσα και θα κλείσει τον Sabitzer (κίτρινος) ή θα βρει τον Laimer (λευκός). Εδώ, κινείται στενά και ως εκ τούτου η πάσα είναι για τον Dayot Upamecano, να βρει τον Laimer έξω, στα πλάγια.
Όταν η Λειψία επιτιθόταν από την αντίθετη πλευρά, η αλλαγή δημιουργούσε συχνά πολύ χώρο για τον Laimer στα πλάγια. Εδώ είναι ένα παράδειγμα του πώς η δεξιόστροφη αλλαγή θέσεων λειτούργησε για την τοποθέτηση του Sabitzer, περιόρισε την Atletico και στη συνέχεια ο Laimer (λευκός) ήταν ελεύθερος να εκμεταλλευτεί το χώρο στα πλάγια.
Συχνά, η σωστή πάσα δεν ερχόταν. Ακολουθεί παρόμοιο παράδειγμα. Ο Laimer ζητούσε συνεχώς την μπάλα στο δεύτερο δοκάρι.
Τελικά, προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου τον βρήκαν οι συμπαίκτες του με μία βαθιά μπαλιά,
αλλά η κεφαλιά ήταν… φτωχή.
Οι διαφορετικές ευθύνες με και χωρίς την μπάλα σήμαιναν ότι οι μεταβάσεις της Λειψίας ήταν ασυνήθιστες. Ακολουθεί ένα παράδειγμα, όταν η Λειψία έχει επανάκτηση στην κατοχή: ο Laimer πρέπει να επιστρέψει από τη δεξιά πλευρά στο κέντρο της μεσαίας γραμμής, διασταυρώνοντας με τον Sabitzer. Η Λειψία, συχνά, φαινόταν μη πειστική στην αμυντική της λειτουργία από αυτή την πλευρά, με το δεξιό αμυντικό Klostermann αναγκασμένο να καλύψει ένα μεγάλο κενό. Ο Carrasco ήταν ο πιο επικίνδυνος επιθετικός της Ατλέτικο καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.
Στη συνέχεια, αφού η Λειψία έχει οργανωθεί πίσω στο αμυντικό της σχήμα και ο Sabitzer (κίτρινος) κερδίζει την μπάλα από τον Lodi, ο Laimer (λευκός) πρέπει να κάνει αντίθετο τρέξιμο, έξω από την κεντρική μεσαία γραμμή, προς τη δεξιά πλευρά.
Η Λειψία πιθανότατα θα μπορούσε να κάνει περισσότερα από αυτή την κατάσταση. Παρόλη την τακτική πολυπλοκότητά τους, η τελική τους πάσα ήταν ανεπαρκέστατη καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.
Με αυτό κατά νου, έχει ενδιαφέρον να δούμε την πηγή του πρώτου γκολ της Λειψίας, πέντε λεπτά μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου. Είχε κάτι το «ασυνήθιστο». Είχε τον Laimer πρωταγωνιστή (λευκός) στη θέση που ταιριάζει με τις αμυντικές του ευθύνες (κεντρική μεσαία γραμμή) με τον Sabitzer (κίτρινος) να παραμένει πλάγια για να σεντράρει
και το γκολ να σημειώνεται από τον Dani Olmo στο πρώτο δοκάρι.
Μήπως η άμυνα της Ατλέτικο πιάστηκε στον ύπνο, επειδή είχε συνηθίσει τους δύο αυστριακούς να ανταλλάσσουν θέσεις και εκπλαγήκανε στη σπάνια περίσταση που δεν το έκαναν;
Ο Laimer αντικαταστάθηκε από τον νεαρό Αμερικανό Tyler Adams, 18 λεπτά πριν το τέλος. Αυτό, εν μέρει, επειδή ο Nagelsmann ήθελε κάποιον να παρακολουθεί τον Joao Felix, ο οποίος είχε μπει ως αλλαγή στην αριστερό πλευρά, με μεγάλη επίδραση. Αυτό δεν άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο η Λειψία επιτιθόταν. Ο Adams (λευκός) έπαιζε το ρόλο του Laimer.
Το rotation είχε αντίκτυπο για τον νικητή; Ίσως η Ατλέτικο να μην είχε εκπλαγεί σε αυτήν την κατάσταση,
αλλά παρόλα αυτά ο Sabitzer κατάφερε να βγάλει μία εξαιρετική σέντρα προς τον Angelino… με τον Angelino να κόβει την μπάλα πίσω για τον πλασματικό κεντρικό μέσο Adams (λευκός), που σε αυτή τη φάση παίζει έξω δεξιά, για να σκοράρει και να στείλει τη Λειψία στους ημιτελικούς.
Υπήρχαν και άλλα πράγματα που πρέπει να θαυμάσουμε για την απόδοση της Λειψίας: η επιβλητική κεντρική παρουσία του Upamecano, η ικανότητα του Kampl να διαχειρίζεται τη μεσαία ζώνη, και επίσης η ικανότητα του Angelino να καλύπτει όλη την αριστερή πλευρά.
Αυτό το rotation των θέσεων από τη δεξιά πλευρά λειτούργησε ιδιαίτερα καλά. Παραμένει να δούμε αν ο Nagelsmann έχει τη «γενναιότητα» να χρησιμοποιήσει αυτήν την προσέγγιση την Τρίτη, ενάντια σε μια αριστερή πλευρά που πιθανόν να παρουσιάσει έναν υγιή Kylian Mbappe. Αλλά, απέναντι σε μια παθητική Ατλέτικο πλευρά, αποδείχθηκε καθοριστική.
