Copyright © 2024 Coach.gr. All Rights Reserved.
Joomla! is Free Software released under the GNU General Public License.
Ο όρος "ενδιάμεσες περιοχές" αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Όταν το γήπεδο χωρίζεται σε πέντε κατακόρυφα διάδρομους, κάθε διάδρομος λαμβάνει ένα όνομα: οι ευρείες διάδρομοι ονομάζονται εξωτερικοί χώροι ή ευρείες περιοχές και συνήθως καθορίζονται ως ο χώρος μεταξύ της πλευρικής γραμμής και του εξωτερικού άκρου της περιοχής του πέναλτι. Ο κεντρικός διάδρομος είναι ο κατακόρυφος χώρος μέσα από το κέντρο του γηπέδου και συνήθως καθορίζεται ως η πλάτος του κέντρου ή του έξι μέτρου κουτιού. Αυτό φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα.
Στο ποδόσφαιρο, ο όρος "Ενδιάμεσες περιοχές " χρησιμοποιείται για να περιγράψει συγκεκριμένους χώρους στον αγωνιστικό χώρο. Μια ενδιάμεση περιοχή είναι ο χώρος μεταξύ της μέσης κάθετης γραμμής (άξονας) και μιας από τις πλευρικές γραμμές. Οι ενδιάμεσες περιοχές εκτείνονται σε ολόκληρο το γήπεδο. Ο αγωνιστικός χώρος συνήθως χωρίζεται σε τέσσερα τετράγωνα, με κάθε τετράγωνο να περιλαμβάνει δύο Ενδιάμεσες περιοχές .
Στο ποδόσφαιρο, ο όρος "overload to isolate" αναφέρεται σε μια τακτική στρατηγική που χρησιμοποιείται από μια ομάδα για να δημιουργήσει αριθμητική ανωτερότητα σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του γηπέδου, προκειμένου να απομονώσει και να εκμεταλλευτεί έναν αντίπαλο. Αυτή η τακτική στοχεύει στη δημιουργία μιας κατάστασης όπου ένας παίκτης από την αντίπαλη ομάδα βρίσκεται σε αναντιστοιχία και έχει περιορισμένη υποστήριξη, καθιστώντας πιο εύκολο για την ομάδα με την αριθμητική πλεονεξία να αποκτήσει πλεονέκτημα.
Παρακάτω παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να εφαρμοστεί η στρατηγική "overload to isolate" στο ποδόσφαιρο:
Read more: Overload to isolate - Υπερφορτώστε για να απομονώσετε
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της Chelsea υπό την καθοδήγηση του Κόντε, είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί για να παρακάμψουν την αυξανομένη πίεση του αντιπάλου, όσο η ομάδα πλησιάσει στο αντίπαλο τέρμα. Βέβαια, ο στόχος της ομάδας παραμένει πάντα το γκολ και ο στόχος του αντιπάλου να το αποτρέψει.
Όπως προαναφέραμε στο ξεκίνημα της σεζόν η ομάδα σε μερικά παιχνίδια έπαιξε 4-3-3. Εκεί, οι πλάγιοι επιθετικοί ήταν αποκομμένοι από το σέντερ φορ (Κόστα). Willian και Hazard ήταν υποχρεωμένοι να δώσουν πλάτος, που συχνά οδήγησε σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους.
Read more: Ανάλυση του 3-4-3 του Antonio Conte - Ο τρίτος παίκτης και οι αυτοματισμοί (Μέρος 2ο)
Σας παραθέτουμε ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα με τέσσερις προπονητικές ενότητες
Η ομάδα χάνει κι ο προπονητής αποφασίζει να αλλάξει δύο ποδοσφαιριστές για να αλλάξει το σύστημα του, και αν με αυτή του την κίνηση γυρίζει το παιχνίδι, αυτό δεν είναι μόνο με τύχη. Κατά κανόνα, ο κάθε προπονητής έχει την φιλοσοφία του, έχει κατασταλάξει σε ένα σύστημα και στο πώς θα ξεκινάει το κάθε παιχνίδι. Ένα σύστημα το οποίο γνωρίζει καλά, εμπιστεύεται και νιώθει άνετα με τον χειρισμό του. Το ίδιο και οι παίκτες του, που με την πάροδο του χρόνου ξέρουνε πλέον τι ζητά ο προπονητής από αυτούς και μπορούν να εκτελέσουν με άνεση τις εντολές του.
Ένας βασικός παράγοντας για τη δημιουργία επιτυχημένων επιθετικών ενεργειών είναι σίγουρα η αποτελεσματική δημιουργία χώρων στην επίθεση.
Το 4-4-2 είναι ίσως το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο σύστημα. Η πλειονότητα των ομάδων παίζει κάποια παραλλαγή του 4-4-2, όπως και οι περισσότερες εθνικές ομάδες.
Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε πως στο ποδόσφαιρο, το 50% των τερμάτων σημειώνονται έμμεσα ή άμεσα από στημένες φάσεις, δηλαδή ελεύθερα χτυπήματα, κόρνερ και πλάγια. Συνεπώς, δεν είναι καθόλου άσκοπο να προσπαθήσει ο προπονητής να αναδιοργανώσει πλήρως τη φάση αυτή του παιχνιδιού, έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσει τα γκολ που δέχεται η ομάδα του από στημένες φάσεις.
Διαβάστε Για μια πιο αποτελεσματική άμυνα στις εκτελέσεις κόρνερ
Page 1 of 2