Μερος Α
Γαλλία
Η «συνταγή» της επιτυχίας
Η Γαλλία είχε υψηλής ποιότητας παίκτες, ορισμένοι εκ των οποίων είχαν σχετικά μικρή συμμετοχή και μάλιστα ως αναπληρωματικοί. Ο Ντεσάμπ χρησιμοποίησε-εμπιστεύτηκε λίγους παίκτες. Έτσι, πολλοί πρωτοκλασάτοι παίκτες έπαιξαν ελάχιστα, κάτι που δεν έκαναν ή δεν τόλμησαν να κάνουν άλλες ομάδες, όπως η Βραζιλία, η Ισπανία και η Γερμανία. Ο Ντεσάμπς προσανατόλιζε την τακτική του ανάλογα με τη δύναμη του αντιπάλου και με την έκβαση του παιχνιδιού. Στηριζόταν σε μία συμπαγή άμυνα, ενώ επιθετικά προσπαθούσε να βγει στην πλάτη του αντιπάλου με γρήγορη επιθετική μετάβαση.
Παρουσίασε μια ομάδα με πάρα πολύ καλή ισορροπία στη σύνθεση της ομάδας. Δίπλα από τους «γερόλυκους» Λιώρις, Ζηρού και Ματουιντί, είχε παίκτες όπως ο Γκρίεζμαν, ο Βαράν, ο Ουμτιτί, ο Καντέ και άλλους, που ήταν μεταξύ 23-24 έως 27-28 ετών, αλλά με πολύ διεθνή εμπειρία. Ακόμα είχε καλέσει πολλά ταλέντα, που δεν είχανε κλείσει ακόμα τα 20 τους χρόνια, αλλά ήδη παίζουνε στο υψηλότερο επίπεδο (Εμπαπέ, Ντεμπελέ κ.ά.). Όλα αυτά ήταν πάρα πολύ σημαντικά και αυτή η επιλογή, το μίγμα τεχνικής και ταλέντου, παίκτες με πολύ καλή ατομική τακτική κατάρτιση, ευνοούσε την ομάδα στο να έχει πολλές τακτικές παραλλαγές.
Για παράδειγμα η κεντρική γραμμή, όπου ο δυναμικός και εργατικός Kαντέ (με τη σίγουρη πρώτη πάσα για να ξεκινήσει την επίθεση, με το ακούραστη τρέξιμο και την ετοιμότητα να βοηθήσει να κερδίσει την μπάλα στην άμυνα), είχε για συμπαίκτη το δυναμικό Πογκμπά και τον εργατικό Ματουιντί. Στην επίθεση χρησιμοποιούσε για το κλασικό 1-2, τον Ζιρού (με δύναμη στην κεφαλιά) ο οποίος έπαιζε ακριβώς πάνω στην αμυντική γραμμή του αντιπάλου. Είχε στις άκρες Γκρίεζμαν και Εμπαπέ για να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα και την ποιότητά τους στο ένας εναντίον ενός. Έτσι είχε τη δυνατότητα παίζοντας σχεδόν πάντα με την ίδια ενδεκάδα, να παρουσιάζει διαφορετικές τακτικές και να αλλάζει σκεπτικό μέσα στο παιχνίδι.
Η σημασία των Ραφαέλ Βαράν και ο ρόλος του Σαμουέλ Ουμτιτί.
Το αμυντικό κεντρικό ζευγάρι της Γαλλίας ήταν οι αμυντικοί βράχοι –μα εξαιρετικά κινητικοί βράχοι– και ήταν ένας από τους λόγους που η γαλλική ομάδα κατέκτησε το ΠΚ.
Η κυριαρχία στον αέρα, αλλά και με την μπάλα κάτω, ήταν δεδομένη σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού τους. Η δύναμή τους και ο έλεγχος των αμυντικών καταστάσεων ήταν ζωτικής σημασίας στην καρδιά της γαλλικής άμυνας, για να λειτουργήσει σωστά. Η υποστήριξη, η πρόβλεψη και η ετοιμότητα να κυριαρχήσουν σε μεταβατικές καταστάσεις, ενώ η ομάδα επιτιθότανε, ήταν η βάση για την κατοχή της μπάλας.
Σε όλη τη διάρκεια του ΠΚ, η Γαλλία είχε δύο από τα καλύτερα σέντερ μπακ στον κόσμο.
