Η ομάδα χάνει κι ο προπονητής αποφασίζει να αλλάξει δύο ποδοσφαιριστές για να αλλάξει το σύστημα του, και αν με αυτή του την κίνηση γυρίζει το παιχνίδι, αυτό δεν είναι μόνο με τύχη. Κατά κανόνα, ο κάθε προπονητής έχει την φιλοσοφία του, έχει κατασταλάξει σε ένα σύστημα και στο πώς θα ξεκινάει το κάθε παιχνίδι. Ένα σύστημα το οποίο γνωρίζει καλά, εμπιστεύεται και νιώθει άνετα με τον χειρισμό του. Το ίδιο και οι παίκτες του, που με την πάροδο του χρόνου ξέρουνε πλέον τι ζητά ο προπονητής από αυτούς και μπορούν να εκτελέσουν με άνεση τις εντολές του.
Στο σημερινό ποδόσφαιρο, πολλές ομάδες ακολουθούν διαφορετικό σύστημα όταν παίζουνε εντός έδρας και διαφορετικό όταν παίζουνε εκτός. Βλέπουμε ακόμα και φανατικούς υποστηρικτές ενός συστήματος, όπως ο Αρσέν Βενγκέρ της Άρσεναλ με το 4-4-2, να γυρίζει το σύστημά του σε 4-2-3-1 με έναν σέντερ φορ, σε εκτός έδρας παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό πετυχαίνεται εύκολα από ομάδες υψηλού επιπέδου γιατί οι παίκτες τους έχουν την ανάλογη προετοιμασία και μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα. Οι παίκτες που καλούνται να αντικαταστήσουν μόνιμους παίκτες, μπαίνουνε στο γήπεδο γι αυτό το συγκεκριμένο σκοπό. Κατά κανόνα όμως οι κορυφαίοι προπονητές έχουνε εμπιστοσύνη στο αρχικό τους σχήμα και εάν δεν υπάρξει τραυματισμός θα δούμε τις αλλαγές να γίνονται μετά το εβδομηκοστό πέμπτο λεπτό.
Τι γίνεται όμως όταν ένα παιχνίδι -και αργότερα όλη η σαιζόν- πηγαίνουν στραβά; Πρέπει ο προπονητής να αντιδράσει νωρίς και εύστοχα, αλλιώς το μέλλον του είναι προδιαγραμμένο. Πρέπει όμως να έχει προνοήσει να έχει τους καταλλήλους παίκτες για την ώρα όπου τα πράγματα δεν πηγαίνουν κατ’ ευχή.
Μεταφέροντας το παιχνίδι στις άκρες
Εάν θέλουμε να μεταφέρουμε το παιχνίδι στις άκρες χρειαζόμαστε:
- Έναν παίκτη ηγέτη, που θα καθοδηγεί την ομάδα μέσα στο γήπεδο
- Ακραίους παίκτες κέντρου με πολύ καλή φυσική κατάσταση
- Σύγχρονους ακραίους μπακ
Και αυτό γιατί η αποτελεσματικότητα του επιθετικού παιχνιδιού εξαρτάται από το πόσο πιεστικά και δημιουργικά εργάζονται οι παίκτες που παίζουν στα άκρα και αυτήν την δουλειά αναλαμβάνουν ένας εξωτερικός κεντρικός παίκτης και ένας επιθετικός μπακ σε κάθε πλευρά.
Τα αναγκαία χαρακτηριστικά του σύγχρονου επιθετικού μπακ
- Επιδέξιος στο να ανοίγει το παιχνίδι στις άκρες (Να δημιουργεί πλάτος)
- Να μπορεί να δημιουργεί το χώρο απάνω στη γραμμή του αράουτ
- Καλός στο ένας εναντίον ενός
- Εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του για συνδυασμούς
- Ακριβείς μεγάλες διαγώνιες μπαλιές
- Καλές σέντρες χωρίς να χρειάζεται να σταματά
- Ταχύτητα
- Καλή φυσική κατάσταση
Είναι λάθος πάντως να πιστεύουμε ότι στο μοντέρνο ποδόσφαιρο οι ακραίοι ποδοσφαιριστές καλύπτουν και τις μεγαλύτερες αποστάσεις. Εάν έχουμε την δυνατότητα να συγκρίνουμε στο τέλος του παιχνιδιού τις αποστάσεις που κάλυψαν ένας ακραίος ποδοσφαιριστής, ο σέντερ φορ και οι κεντρικοί αμυντικοί, θα δούμε ότι οι τιμές της απόστασης δεν διαφέρουν κατά πολύ. Απλά αν είχαμε τη δυνατότητα να συγκρίνουμε τις αποστάσεις που κάλυψαν οι παίκτες με ταχύτητα θα βλέπαμε ότι οι ακραίοι ποδοσφαιριστές κάλυψαν μεγαλύτερες αποστάσεις με μεγαλύτερη ταχύτητα.
Και τι πρέπει να ζητάμε από τον ακραίο κεντρικό παίκτη:
- να έχει φαντασία στο ένας εναντίον ενός
- να μην το φοβάται
- ακριβείς κοντινές μεταβίβασης - πάσες,
- εκρηκτικότητα στις κάθετες πάσες στον κενό χώρο,
- αυτοπεποίθηση στην εκμετάλλευση της κάθετης πάσας μέσα στη μεγάλη περιοχή
- να αναλαμβάνει το ρίσκο στο τελείωμα της φάσης στην ντρίπλα και στην πάσα.
- καλή φυσική κατάσταση
Ο παίκτης ηγέτης
Ο παίκτης ηγέτης δεν είναι κατ’ ανάγκην ο σταρ της ομάδας, ο σκόρερ -και απ’ ότι είδαμε στις τελευταίες μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις οι παίκτες ηγέτες είναι ελάχιστοι. Τυχερή η Ισπανία που διαθέτει μετά τον Ίκερ Κασίγιας κι άλλους παίκτες ηγέτες (Πουγιόλ, Ξάβι, Ινιέστα). Βλέπουμε ακόμα ότι, σε αυτό το επίπεδο του ποδοσφαίρου, ένας ηγέτης μέσα στην ομάδα πολλές φορές δεν είναι αρκετός, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γερμανία του τελευταίου EURO (2008), με τη φυσιογνωμία του Mπάλακ να δεσπόζει, αλλά να μην είναι αρκετή.
Ο Όττο Ρεχάγκελ κάποτε είπε:
"παίκτες που δεν μου δημιουργούν κανένα πρόβλημα δεν θα δημιουργήσουν ούτε στον αντίπαλο".
Η γραμμή αυτή είναι πολύ λεπτή, καθώς ο παίκτης με προσωπικότητα δεν είναι απαραίτητα και εύκολος χαρακτήρας, ιδιαίτερα για τον προπονητή του. Ο παίκτης αυτός δεν αναζητά μόνο τον ηγετικό ρόλο μέσα στο γήπεδο, αλλά και τη στήριξη του προπονητή του, που σημαίνει ότι όταν θα υπάρξουν αντίθετες γνώμες, θα υπάρξουν και τριβές. Δηλαδή ο παίκτης που δημιουργεί πρόβλημα στον προπονητή δεν είναι κατ’ ανάγκην και ο παίκτης ηγέτης-προσωπικότητα, αλλά σίγουρα δεν έχει κατά νου αυτόν τον παίκτη ο Χερ Οττο.
Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται
Ποδόσφαιρο: παιχνίδι με συνεχές τρέξιμο.
Σίγουρα δεν σας λέμε κάτι καινούργιο και δεν ανακαλύψαμε τον τροχό. Απλά θέλουμε να επισημάνουμε ότι, τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, οι αποστάσεις που κάλυπταν οι ποδοσφαιριστές ανέβηκαν από τα οκτώ χιλιόμετρα ανά παιχνίδι σχεδόν στα έντεκα. Και δεν είναι σπάνιο δε, όταν βλέπουμε στο τέλος ενός παιχνιδιού Champions League στις οθόνες μας, τις αποστάσεις που καλύπτουν οι κεντρικοί παίκτες να ξεπερνάνε ακόμα και τα δώδεκα χιλιόμετρα. Φανταστείτε ότι καλύπτουν πολλά από τα χλμ με σημαντικά αυξημένη ταχύτητα. Βλέπουμε ταχύτητες από επιθετικούς που ξεπερνάνε τα τριάντα ένα χιλιόμετρα ανά ώρα, που σημαίνει ότι θα κάλυπτε τα εκατό μέτρα κάτω από δώδεκα δευτερόλεπτα, και να μην ξεχνάμε ότι τα καλύπτει με ποδοσφαιρικά παπούτσια πάνω στο γρασίδι (Ο Κρίστιανο Ρονάλντο έχει φωτογραφηθεί με αυτές τις ταχύτητες και με την μπάλα στα πόδια). Στο τέλος της ταχύτητας δε, ο παίκτης πρέπει να είναι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, και να πετύχει και την μπάλα στο σωστό σημείο.
Για να έχετε μια σύγκριση, σας λέμε ότι, πριν από είκοσι πέντε χρόνια στο τότε Κύπελλο πρωταθλητριών, οι παίκτες κάλυπταν περίπου οχτώ χιλιόμετρα, από αυτά τα μισά περπατώντας και μόνο τα οχτακόσια μέτρα σε σπριντ. Δικαίως λοιπόν χαρακτηρίζετε το σημερινό ποδόσφαιρο "υψηλής ταχύτητας" και ιδιαίτερα στα προηγμένα πρωταθλήματα όπως Premier League, Primera Division, Μπουντεσλίγκα, όπου ο αριθμός των σπριντ έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία δέκα χρόνια: από περίπου 135 έχουν φτάσει τα 330. Μέσα σε ενενήντα λεπτά ο ποδοσφαιριστής καλύπτει δυόμισι χιλιόμετρα με υψηλές ταχύτητες.
Κατοχή μπάλας! Και λοιπόν;
Σημείο αναφοράς στην κυκλοφορία της μπάλας και στην κατοχή της, είναι σίγουρα η Μπαρτσελόνα -και κατ’ επέκταση η Εθνική Ισπανίας. Κατά μέσο όρο οι ομάδες αυτές έχουν κατοχή της μπάλας γύρω στο 55% και πραγματοποιούν περίπου 480 πάσες ανά παιχνίδι. Και από τις 480 αυτές πάσες, πάνω από το 50% καταγράφονται στο αντίπαλο μισό. Κοντά σε αυτά τα ποσοστά είναι μόνο ομάδες όπως η Εθνική Ολλανδίας και η Εθνική Πορτογαλίας.
Η κατοχή της μπάλας όμως και μόνο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η ομάδα που κρατά την μπάλα ψάχνει και το επιθετικό παιχνίδι, ότι δημιουργεί χώρους για επιθετικό παιχνίδι και φτιάχνει ευκαιρίες. Παράδειγμα η Εθνική Γαλλίας στο τελευταίο παγκόσμιο κύπελλο, η οποία ήταν μεν ομάδα με κατοχή, αλλά οι αντίστοιχες ευκαιρίες που δημιουργούσε ήταν ελάχιστες.
Η Εθνική Ισπανίας μάς εντυπωσίασε με το παιχνίδι της, στο οποίο, για να προετοιμάσει την ξαφνική πάσα στον κενό χώρο ή την μπαλιά στο βάθος, ανοίγει τον αντίπαλο προς τις άκρες λίγο μετά τη σέντρα με παράλληλο παιχνίδι, πραγματοποιώντας πολλές φορές πάνω από 8 πάσες.
Το παιχνίδι από τα άκρα
Οι λόγοι που θέλουμε να παίζουμε από τις άκρες είναι απλοί. Ο αντίπαλος που βρίσκεται μπροστά στο σκορ μαζεύει πολλούς παίκτες μπροστά από την εστία του. Και εμείς είμαστε αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να παίζουμε είτε με 2 καθαρόαιμους σέντερ φορ, είτε με έναν καθαρόαιμο σέντερ φορ και έναν κρυφό εναλλασσόμενο (4-3-2-1). Όταν λοιπόν ο αντίπαλος μαζεύει πολλούς παίκτες μπροστά από την εστία του, αναγκάζεται και αφήνει κενούς χώρους στις άκρες, τους οποίους εμείς πρέπει να εκμεταλλευτούμε όταν η ομάδα μας επιτίθεται.
Εμείς τώρα, ως προπονητές, πρέπει να αποφασίσουμε ανάλογα με τους παίκτες που έχουμε στη διάθεσή μας, πότε (και αν) θα φέρουμε το παιχνίδι στις άκρες -και αν ναι, αν θα το κάνουμε νωρίς, πριν από τη σέντρα (μάλλον χωρίς νόημα μιας και ο αντίπαλος είναι μαζεμένος μπροστά από το δικό του τέρμα) ή στο ύψος της, ή αργά, περίπου στο ύψος της αντίπαλης μεγάλης περιοχής.
Εάν πάρουμε για παράδειγμα τις δύο ομάδες που έπαιξαν στον τελευταίο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, θα δούμε ότι με την Ισπανία ο Σέρχιο Ράμος συμμετείχε στην επίθεση της ομάδας του λίγο μετά τη σέντρα.
Ενώ, αντίθετα, οι Ολλανδοί ξεκινούσαν τις επιθέσεις τους με τους πλάγιους μπακ, δημιουργώντας χώρο με συνδυασμούς στο ύψος του κέντρου ώστε να ανοίξουν τους αντιπάλους κατά πλάτος για γρήγορες επιθέσεις. Ένα σύστημα που εάν στεφόταν με επιτυχία θα έδινε χώρο, ιδιαίτερα στον Ρομπέν. Με το ίδιο σύστημα / σκέψη είχε αντιμετωπίσει με επιτυχία, λίγους μήνες πριν, η Μπάγερν του Μονάχου τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εκεί όμως, ο Ρομπέν είχε τη στήριξη ενός εξαίρετου ακραίου επιθετικού μπακ, μυημένου λόγω της καθημερινής συνύπαρξης στις προπονήσεις, του Λαμ.
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πλάγιος μπακ είναι πρωτίστως ένας αμυντικός. Το βασικό του καθήκον είναι να παρεμποδίσει τους αντιπάλους να τελειώσουνε τις φάσεις, και να παίρνει τη σωστή θέση στη δημιουργία της ζώνης.
Ενέργειες που μπορούμε να πραγματοποιήσουμε από τις άκρες:
- overlapping,
- ντρίπλα προς το τέρμα,
- σέντρα, 1-2,
- πάσα προς τα πίσω
Από τις άκρες λοιπόν ή από τον άξονα;
Δεν υπάρχει συνταγή που να εγγυάται την επιτυχία. Πολλά εξαρτώνται από τη φιλοσοφία μας και την προετοιμασία που έχουμε κάνει για το παιχνίδι (ή και παιχνίδια), αλλά επίσης πολλά εξαρτώνται από το πώς παίζει ο αντίπαλος. Προετοιμασία, στην προκειμένη περίπτωση, σημαίνει ότι η ομάδα μας έχει τις εναλλακτικές λύσεις σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη της επίθεσης.
Μπορούμε να προετοιμάσουμε την ομάδα μας να αναπτύσσεται από τις άκρες του γηπέδου με πολλές παραλλαγές. Αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Εθνικής Ισπανίας που διαβάσαμε παραπάνω -να χρησιμοποιήσουμε δηλαδή όλο το πλάτος του γηπέδου για το χτίσιμο της επίθεσης με γρήγορες εναλλαγές θέσεων και αλλαγή πλευράς- θα βρεθούμε στις άκρες με αριθμητικό πλεονέκτημα, διότι ο αντίπαλος είναι συγκεντρωμένος μπροστά από το τέρμα του. Σίγουρα τα μπακ μας θα έχουνε πάρα πολλές ευκαιρίες να προωθηθούν ακόμα και πίσω από την πλάτη του αντιπάλου. Ακόμα κι αν χάσουμε την μπάλα στις άκρες, μπορούμε εκεί πολύ εύκολα να επιτηρούμε τον αντίπαλο, που αν και κάτοχος τις μπάλας βρίσκεται σε μια θέση μακριά από το τέρμα μας και δεν αποτελεί άμεσο κίνδυνο.
Το όλο θέμα, φυσικά, έχει και τον αντίλογο του, διότι βρισκόμενοι με την μπάλα σε περιοχές ακίνδυνες προς το αντίπαλο τέρμα, είμαστε μακριά για ένα σουτ προς αυτό, και θα πρέπει πρώτα να φέρουμε την μπάλα μπροστά από το τέρμα. Κι αν είμαστε μονότονοι στην εκτέλεση της επίθεσης, θα γίνουμε προβλέψιμοι και ο αντίπαλος θα αντιδράσει αναλόγως, τοποθετώντας κατάλληλους παίκτες στις σωστές θέσεις. Πρέπει λοιπόν να έχουμε πολλές παραλλαγές για το πως θα εκτελέσουμε την επίθεση. Αξιώνουμε λοιπόν από τους παίκτες των άκρων να είναι εναλλακτικοί και να προσαρμόζονται εύκολα σε νέες καταστάσεις. Η δουλειά του προπονητή τώρα είναι να εξοπλίσει κατάλληλα τους παίκτες του.
Μπορούμε να δουλέψουμε τις καταστάσεις και μεμονωμένα. Για τις διάφορες κινήσεις που έχουμε σκεφτεί, καλό είναι να ξεκινήσουμε δείχνοντας τη νέα κίνηση με ένα παιχνίδι 11 εν 0. Σε αυτή τη μορφή, οι ποδοσφαιριστές μπορούν να συγκεντρωθούν αποκλειστικά στις κινήσεις που πρέπει να κάνουνε στο γήπεδο. Όταν φυσικά αρχίσουμε και τοποθετούμε αμυντικούς αντιπάλους, πολλές από τις προσχεδιασμένες μας κινήσεις θα πάνε περίπατο, γι’ αυτό ακόμα και μέσα στην προπόνηση πρέπει να είμαστε εναλλακτικοί, να απαιτούμε από τους επιθετικούς μας να εφευρίσκουν λύσεις και, ακόμα και όταν η άσκηση έχει τίτλο "παιχνίδι από τις άκρες", να επιτρέπουμε την εκτέλεση της επίθεσης και από τον άξονα.
Περιεχόμενο για τις ασκήσεις «επίθεση από τις άκρες»:
- Επιμονή και συνέπεια στο παιχνίδι ένας εναντίον ενός
- overlapping
- Παιχνίδι συνδυασμών στις άκρες
- Δημιουργία τριγώνων
- Εναλλακτικές λύσεις για τον παίκτη με την μπάλα
- Σέντρες: στατικές και μη
- Άμυνα σε καίριες θέσεις μπροστά από το τέρμα
- Χιαστές κινήσεις των επιθετικών
1η Φάση: Μεγάλη πάσα σε ένα φορ και σπάσιμο στις άκρες.
Ασκήσεις - Παραδείγματα για την εκδήλωση επίθεσης από τα άκρα.
|
|
Εξέλιξη της φάσης (11 εν 0) Ένας κεντρώος αμυντικός έκανε κάθετη πάσα στον άξονα σε έναν επερχόμενο σέντερ φορ, ο οποίος μετά την πάσα σε έναν ελεύθερο κεντρώο ακραίο συμπαίκτη του, γυρίζει πίσω στη θέση του. Ο κεντρώος με την μπάλα προσπαθεί να κερδίσει γήπεδο έως ότου τον αντιμετωπίσει ένας αντίπαλος. Εκείνη τη στιγμή ένας επιθετικός βγαίνει από τη γραμμή του, παρασύροντας έτσι έναν αμυντικό που τον μαρκάρει. |
Εναλλακτικές:
Εάν η κίνηση αυτή έχει επιτυχία, δημιουργείται ένα κενό στην αμυντική γραμμή του αντιπάλου, το οποίο μπορεί να εκμεταλλευτεί ένας τρίτος κεντρώος παίκτης (Όπως φαίνεται στο σκίτσο 2). Οπωσδήποτε θα πρέπει να προτιμήσουμε την κίνηση αυτή, από το να παίξουμε την μπάλα ξανά στις άκρες.
Ο κεντρικός χαφ δημιουργεί με συνεχή κίνηση αρκετές εναλλακτικές λύσεις για πάσα και δημιουργία τριγώνου.
Εναλλακτικά, εάν η αμυντική γραμμή του αντιπάλου παραμείνει συμπαγής, ο σέντερ φορ μπορεί να παίξει απ ευθείας με τον ακραίο παίκτη.
|
|
Σκίτσο 1 Εάν η αντίπαλη άμυνα προσανατολίζεται νωρίς στο να μαρκάρει το εξτρέμ και το σέντερ φορ, τότε θα δημιουργηθεί ένας κενός χώρος τον οποίο πρέπει να εκμεταλλευτεί ένας παίκτης μας, ο οποίος δεν έχει συμμετοχή μέχρι τη δεδομένη στιγμή στο παιχνίδι. |
 |
Σκίτσο 2 Εάν η αμυντική ζώνη παραμείνει συμπαγής, τότε θα δημιουργηθεί ένα άνοιγμα στα πλάγια, το οποίο πρέπει να εκμεταλλευτεί ένας ακραίος μετά από την πάσα του σέντερ φορ |
2η Φάση: Πάσα στις άκρες και ντρίπλα προς τον άξονα
Εξέλιξη της φάσης (11 εν 0)
Ο χαφ που μόλις πήρε την μπάλα από το σέντερ φορ, ανοίγει το παιχνίδι στις άκρες. Ο ακραίος που έγινε κάτοχος τις μπάλας κάνει μετωπική επίθεση στο τέρμα.
Η κίνηση αυτή θα δώσει εναλλακτικές λύσεις, και για τον αμυντικό ακραίο μπακ, να κάνει κίνηση overlapping.
Ο ακραίος χαφ καλό θα είναι με το που θα παραλάβει την μπάλα, χωρίς χρονοτριβή πρέπει να εκδηλώσει την επίθεση. Η γρήγορη κίνηση δεν αφήνει πολλά περιθώρια οργάνωσης στον αντίπαλο.
Εναλλακτικές λύσεις
Αν η κίνηση αυτή δώσει στον επιτιθέμενο την ευκαιρία να τελειώσει τη φάση, πρέπει να την προτιμήσει από το να ξαναπαίξει την μπάλα προς τις άκρες.
Εάν πάλι η αντίπαλη άμυνα, κόψει τον δρόμο για την κατά μέτωπο επίθεση, τότε ίσως έχουν δημιουργηθεί οι χώροι για overlapping και οι προϋποθέσεις ή για μια επίθεση από τις άκρες.
Σκίτσο 3:
Εάν η αντίπαλη άμυνα, παίζει μια ζώνη των τεσσάρων, και έχει στραμμένη την προσοχή της στις άκρες, τότε με το που θα πάρει την πάσα ο κεντρικός χαφ από το σέντερ φορ, και με την κίνηση του ακραίου χαφ, θα δημιουργηθεί ο ανάλογος χώρος όπως βλέπουμε στο σκίτσο 3
Εάν ο αντίπαλος παίζει με πέντε στην άμυνα, και ένας αμυντικός εμποδίζει την κατά μέτωπο επίθεση του κεντρώου χαφ, τότε ίσως την λύση, την δώσει ένα ένα-δυο ή ένα τρίγωνο, που συμπεριλαμβάνει και τον σέντερ φορ, και τον ακραίο.
Σκίτσο 4:
Για να μπορέσουμε να έχουμε ένα επιτυχημένο overlapping, από τον ακραίο παίκτη μας, θα πρέπει ο κάτοχος χαφ, να είναι κάτοχος της μπάλας, χωρίς ιδιαίτερη πίεση. Διότι αν χάσουμε στη δεδομένη στιγμή την μπάλα, δεν έχουμε την αναγκαία ασφάλεια στα μετόπισθεν.
Ανάλογα με τη θέση που θα πάρει ο ακραίος αμυντικός του αντιπάλου, θα πρέπει ο χαφ μας εδώ, να αποφασίσει πότε και αν θα τροφοδοτήσει τον ακραίο παίκτη μας.
Καλό είναι στις προπονήσεις να τονίσουμε συνέχεια στους επιθετικούς μας παίκτες να ψάχνουν να βρίσκουνε τη λύση με συνδυασμούς προς το τέρμα παρά την εύκολη λύση που είναι μια πάσα προς τα πίσω
3η Φάση: Πάσα προς τον μπακ που κάνει overlapping και σέντρα μπροστά από το τέρμα
Εξέλιξη της φάσης (11 εν 0)
Ο ακραίος χαφ μας κάνει κάθετη πάσα στον ακραίο μπακ, που μόλις του έχει κάνει overlapping. Αυτός χωρίς να κόψει ταχύτητα προχωρά ως την γραμμή του άουτ, και σεντράρει στους δύο επιθετικούς, που κάνουνε χιαστί κίνηση στη μεγάλη περιοχή, μπροστά από το τέρμα. Οι δύο επιθετικοί πρέπει να τελειώσουνε τη φάση.
Προσέχουμε
- Ο αμυντικός να πάρει την μπάλα παράλληλα και κοντά στη γραμμή του αράουτ και στην ίδια ευθεία με την άμυνα ζώνης τα αντιπάλου
- Τον συγχρονισμό των δύο επιθετικών, στο τελείωμα της φάσης, όπου θα κάνουν χιαστί κίνηση, μαζί με τον μπακ μας που θα κάνει τη σέντρα κοντά στη γραμμή του άουτ.
- Ανάλογα με την αντίδραση της αμυντικής γραμμής του αντιπάλου, θα πρέπει είτε να προχωρήσει προς την γραμμή του άουτ, ή κάνει κατά μέτωπο επίθεση.
Αν κάνει σέντρα, θα πρέπει να αποφασίσει, εάν αυτή θα είναι χαμηλή και με δύναμη, ή προς το δεύτερο δοκάρι, πάνω από τους αμυντικούς. Πάντα ανάλογα με το τι κινήσεις έχουν κάνει οι επιθετικοί συμπαίκτες του, οι όποιοι πάλη θα πρέπει να έχουν εκτιμήσει της κινήσεις του αντιπάλου.
Μεγάλα ποσοστά επιτυχίας έχουν, οι σέντρες που φτάνουν στην πλάτη της άμυνας, μεταξύ του τέρματος και του σημείο του πέναλτι
Εναλλακτικές λύσεις
Οι σέντρες από τις άκρες μπορούν να γίνουν από διαφορετικές θέσεις, δεν χρειάζεται ο παίκτης να φτάσει έως την γραμμή του άουτ. Εάν δεν δέχεται αντίσταση, ο ακραίος να προτιμήσει την λύση της κατά μέτωπο επίθεση προς το τέρμα.
Εάν η αμυντική γραμμή του αντιπάλου οπισθοχωρεί γρήγορα και μαρκάρει σωστά τους επιθετικούς μας, τότε ένας κεντρώος παίκτης μας που έχει έρθει από τη γραμμή του άξονα μπορεί να γίνει ιδιαίτερα αποτελεσματικός στη γραμμή της μεγάλης περιοχής και λίγο πλάγια από τον ημικύκλιο.
Προπονητική μονάδα για την ανάπτυξη από τις άκρες
Προθέρμανση
Άσκηση 1
Οργάνωση
Ορίζουμε ένα γήπεδο δέκα επί είκοσι μέτρα και τοποθετούμε τους παίκτες όπως στό σκίτσο
Τοποθετούμε έναν παθητικό αμυντικό στο κέντρο
- Ο παίκτης Α κάνει κίνηση προς τον αμυντικό και ο παίκτης Β κάνει κίνηση overlapping στην πλάτη του παίκτη A
- Μπροστά από τον αμυντικό, ο παίκτης A κάνει πάσα στον παίκτη B ο οποίος αμέσως κάνει πάσα στον παίκτη Γ
- Ο παίκτης Γ κανει κίνηση προς τον αμυντικό και ο παίκτης Δ κάνει την κίνηση overlapp κλπ
Διορθώσεις και παρατηρήσεις
Ο σκοπός αυτής της ασκήσεις - προθέρμανσης είναι να βρούμε το σωστό συγχρονισμό με το overlapping και με την πάσα
Άσκηση 2 (προθέρμανση)
Οργάνωση
Όπως στο σκίτσο τοποθετούμε τέσσερις κώνους και τους παίκτες ανάλογα,
- Ο παίκτης Α παίζει ένα δύο με τον παίκτη Β, ο οποίος μετά την πάσα γίνεται αμυντικός.
- Ο παίκτης Α κάνει πάσα προς παίκτη Γ η παίκτη Δ και παίρνει τη θέση του παίκτη Β στην άμυνα
- Ο κάτοχος της μπάλας από προσπαθεί να αποφύγει τον αμυντικό παίκτη Β και προσπαθεί να παίξει ένα δύο με έναν από τους παίκτες Γ ή Δ
Διορθώσεις και παρατηρήσεις
Ο αμυντικός που ξεκινά την άσκηση παίζει παθητικά. Με την πορεία και την εξέλιξη της άσκησης όμως γίνεται όλο και πιο ενεργός. Σαν προπονητές να προσέχουμε ότι οι πάσες είναι καλές, όπως και το κοντρόλ. Ακόμα πρέπει να προσέχουμε, ο κάτοχος της μπάλας να παίρνει γρήγορη απόφαση, ως προς τα που θα δώσει την μπάλα, και να παρατηρούμε ότι και οι παίκτες χωρίς την μπάλα έχουν κάνει ανάλογη σωστή κίνηση.
Άσκηση 3 (προθέρμανση)
Οργάνωση
Τοποθετούμε στην άκρη του γηπέδου όπως και στο σκίτσο τέσσερις κώνους και μοιράζουμε τους παίκτες μας αναλόγως
- Ο παίκτης Α κάνει πάσα στον παίκτη Β
- ο οποίος επιστρέφει αμέσως την μπάλα στον παίκτη Α
- ο οποίος κάνει άμεσα πάσα στον παίκτη Γ
- που γυρίζει την μπάλα στον παίκτη Β
- πάσα στον παίκτη Δ. ( ο παίκτης Α θα μείνει ως στήριγμα, για την εξέλιξη της φάσης, στο άκρο,)
- ενώ οι παίκτες Β και Γ κάνουν κίνηση προς το τέρμα.
Ανάλογα με την εξέλιξη και με την ποιότητα της πάσας προς τον παίκτη Δ αυτός πρέπει να αποφασίσει από ποιο ύψος θα κάνει τη σέντρα.
Διορθώσεις και παρατηρήσεις
Ταυτόχρονα μπορεί ένα δεύτερο γκρουπ να κάνει την ίδια άσκηση στο άλλο άκρο στο γήπεδο
Να παρατηρούμε τον συγχρονισμό και την σωστή τοποθέτηση των παικτών Β, Γ & Δ
Άσκηση 4 - εναλλακτικές λύσεις για την άσκηση 3 (προθέρμανση)
Οργάνωση
Αφήνουμε τους κώνους όπως στην προηγούμενη άσκηση, απλά θα τροποποιήσουμε τη σειρά της πάσας.
Εναλλακτικές - Παραλλαγές
Μετά την πάσα στον παίκτη Α, ο παίκτης Β μπορεί να γίνει αμυντικός.
Οι παίκτες Α & Δ πραγματοποιούν ένα δυο,
Ο παίκτης Α μετά το ένα δύο με τον παίκτη Β κάνει overlapp στον παίκτη B και εκτελεί εκείνος την επίθεση.
Καλό θα είναι αν ο κάθε προπονητής να σχεδιάσει και τις δικές του κινήσεις.
Διορθώσεις και παρατηρήσεις
Ξεκινάμε για να μάθουμε της κινήσεις μας χωρίς αντίσταση. Προσέχουμε η άσκηση να μη γίνει στατική, και οι παίκτες που συμμετέχουνε στην άσκηση να έχουνε κίνηση.
Κύρια Άσκηση 1
Παιχνίδι από της άκρες 11 εν 0
Οργάνωση και σκοπός
Να μάθουν τις κινήσεις, και να εξοικειωθούν με τις θέσεις τους, όλοι οι παίκτες στο γήπεδο.
Ξεκινάμε την άσκηση, από της θέσεις μας, ανάλογα με το σύστημα που ακολουθούμε (4-4-2, 4-3-3, 4-3-2-1 κλπ)
Η άσκηση ξεκινά από έναν κεντρώο αμυντικό.
Ροή της Άσκησης
Η άσκηση είναι η προέκταση και συνέχεια της προηγούμενης άσκησης
Διορθώσεις και παρατηρήσεις
Ο τελικός ο σκοπός της άσκησης είναι, να εξοικειωθούν οι παίκτες, με τις κινήσεις που πρέπει να ακολουθούν μέσα στο γήπεδο, και με της εναλλακτικές λύσεις. Ισχύουν όσα προείπαμε για στις προηγούμενες ασκήσεις, όπως συγχρονισμός στης κατά τόπου ενέργειες ( overlapping, χιαστοί) και καλές πάσες.
Κύρια Άσκηση 2
Παιχνίδι από της άκρες 11 εν (1 έως 6)
Οργάνωση και σκοπός
Κρατάμε την οργάνωση όπως στην προηγούμενη άσκηση. Τοποθετούμε δύο μικρά τέρματα στις άκρες της γραμμής της σέντρας, όπως στο σκίτσο, και σιγά σιγά, να ενισχύσουμε την άμυνα, ξεκινώντας με έναν τερματοφύλακα, προσθέτοντας έπειτα δύο πλάγιους μπακ (ή δύο κεντρικούς μπακ ή έναν και έναν)
Ροή της Άσκησης
Οι αμυντικοί όταν γίνονται η κάτοχοι της μπάλας εκδηλώνουν αντεπίθεση στα μικρά τέρματα
Διορθώσεις και παρατηρήσεις
Να μην γίνονταν μονότονες οι επιθέσεις, και να εκδηλώνονται και από τις δύο άκρες. Εδώ θα φανεί, πόσο σημαντικό είναι να έχουμε εξοπλίσει τους παίκτες μας, με εναλλακτικές λύσεις, ανάλογα με τις κινήσεις των αμυντικών.
Κύρια Άσκηση 3
Παιχνίδια11 εν 11 από τις άκρες με ζώνες
Παίζουμε στα δύο τρίτα του γηπέδου. Ορίζουμε τις άκρες των ζωνών, από τη γωνία της μεγάλης περιοχής, μέχρι την αντίπαλη μεγάλη περιοχή, παράλληλα με την γραμμή του αράουτ.
Στη ζώνη του άξονα παίζουμε με δύο επαφές, ενώ στης ακραίες ζώνες παίζουμε ελεύθερα.
Στο ξεκίνημα της άσκησης, και για μια ομαλή λειτουργία των κινήσεων, η κάθε ομάδα που αμύνεται, θα ξεκινά με έναν αμυντικό στις άκρες. Με την πάροδο του χρόνου όμως και εκεί θα παίζουμε κανονικά.
