Περίληψη.
Σε αυτό το πρώτο κεφάλαιο αναφέρουμε σύντομα τον σχηματισμό του συστήματος 3-5-2, τον τρόπο με τον οποίο οργανώνονται οι παίχτες και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του συστήματος. Στα ακόλουθα κεφάλαια εξετάζουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τα σημαντικά του σημεία.
Στην τοποθέτηση των παιχτών στο 3-5-2, έχουμε 3 αμυντικούς πίσω ( 4, 5, 6 ) με τον κεντρικό παίκτη από τους τρεις να παίζει το ρόλο του λίμπερο. Η ομάδα έχει τρεις μέσους ( 7, 8, 9 ) που υποστηρίζονται από 2 πλάγιους αμυντικούς ( 2, 3 ) οι οποίοι λειτουργούν μεταξύ άμυνας και επίθεσης , και 2 κεντρικούς επιθετικούς (10, 11).
Διάγραμμα 1: Η διάταξη του 3-5-2.
Διάγραμμα 2: Άμυνα με ζώνη.
Οι αμυντικοί μπορούν να παίζουν άμυνα ζώνης και να μαρκάρουν συγκεκριμένο χώρο σύμφωνα με τη θέση που παίζουν.
Η κάλυψη και η υποστήριξη θα πρέπει να παρέχεται από τον παίκτη που δεν μαρκάρει κάποιον αντίπαλο, και οι ρόλοι και τα καθήκοντα των αμυντικών θα εξαρτώνται από τις μετατοπίσεις των αντιπάλων επιτιθέμενων παιχτών.
Διάγραμμα 3: Παίζοντας με λίμπερο.
Οι 3 αμυντικοί μπορούν επίσης να παίξουν με δύο στόπερ που μαρκάρουν μαν του μαν και πίσω από αυτούς να υπάρχει ο λίμπερο ο οποίος θα παρέχει κάλυψη και υποστήριξη σε κάθε κατάσταση. Σε αυτή την περίπτωση ο λίμπερο πάντα παραμένει ελεύθερος.
Σε κάθε περίπτωση οι 2 πλάγιοι μπακ βρίσκονται συνήθως λίγο πιο μπροστά από τους 3 αμυντικούς. Αυτό παρέχει την απαραίτητη κάλυψη και υποστήριξη όταν αμυνόμαστε καθώς επίσης εξασφαλίζεται και η συμμετοχή τους στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας.
Διάγραμμα 4: Οι μέσοι.
Οι 3 κεντρώοι παίχτες διατάσσονται συχνά με έναν από αυτούς να παίζει με «βάθος», έτσι ώστε να βοηθάει την άμυνα και να υποστηρίζει την ανάπτυξη του παιχνιδιού όταν οι αμυντικοί έχουν την κατοχή της μπάλας.
Οι υπόλοιποι 2 μέσοι έχουν λίγο πιο προωθημένες τοποθετήσεις για να τροφοδοτούν με πάσες τους επιθετικούς.
Διάγραμμα 5: Εναλλαγή θέσεων στο κέντρο.
Οι 3 μέσοι εναλλάσσουν τις θέσεις τους ανάλογα την τοποθέτηση του αντιπάλου, και το που βρίσκεται η μπάλα.
Διάγραμμα 6: Παίζοντας σαν επιθετικό δίδυμο.
Οι επιθετικοί μπορούν να παίζουν στην ίδια ευθεία. Συχνά όμως πολλές ομάδες παίζουν με έναν επιθετικό επάνω στην αντίπαλη άμυνα και τον άλλο να τοποθετείται λίγο πιο πίσω. Η δεύτερη περίπτωση προσφέρει την σύνδεση από το κέντρο στην επίθεση και δημιουργείται χώρος για την μπάλα ή τους παίχτες που έρχονται από πίσω για να επιτεθούν.
Αυτό συχνά λειτουργεί ως πλεονέκτημα διότι δημιουργούνται κενοί χώροι στην αντίπαλη άμυνα. Όπως φαίνεται και από το διάγραμμα, οι αμυντικοί ωθούνται να παίζουν σε περιοχές «ασυνήθιστες» και δημιουργείται χώρος σε θέσεις κλειδιά.
