Παρατηρήσεις επάνω στην μεθοδολογία του Horst Wein.
Το σημαντικότερο στοιχείο για την μελλοντική επιτυχία είναι να προετοιμάζεις τα παιδιά όχι απλώς να γίνονται καλοί παίκτες αλλά να είναι καλύτεροι από τους άλλους.
Οι περισσότεροι προπονητές υποδομών προσπαθούν να διδάξουν στα παιδιά να παίζουν ένα «παιχνίδι ενηλίκων».
Δεν μπορείς να βάλεις μικρά παιδιά σε μεγάλους χώρους όπου έχουν περιορισμένες επαφές, και δεν μπορούν να κλοτσήσουν την μπάλα αρκετά μακριά έτσι ώστε να φτάνουν και τους συμπαίκτες τους σε μεγάλη απόσταση. Οι μέθοδοι του Horst Wein είναι χτισμένοι γύρω από τα παιδιά και έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την μάθηση με φυσικό τρόπο. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιεί πολλές βελτιωμένες τεχνικές.
Στο μοντέλο ανάπτυξης του Horst Wein η δυσκολία και η πολυπλοκότητα των απλοποιημένων παιχνιδιών μικρών διαστάσεων αυξάνονται αναλόγως με την σωματική και νοητική εξέλιξή τους καθώς αυτά μεγαλώνουν.
Όπως γνωρίζουμε τα παιδιά δεν έχουν την ικανότητα να είναι συγκεντρωμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά αυτό αντιμετωπίζεται σε μεγάλο βαθμό μέσω αυτών των παιχνιδιών ανταγωνισμού.
Επομένως θα πρέπει να παρέχουμε στα παιδιά ποικιλία ( κάτι καινούργιο κάθε 15 λεπτά ) και να συνδυάζουμε τον ανταγωνισμό και τα πολύπλευρα παιχνίδια μέσα στην προπόνηση έτσι ώστε παράλληλα να βελτιώνεται και ο συντονισμός.
Το μοντέλο του Horst Wein διαφέρει από τις άλλες μεθόδους για το λόγο του ότι ο προπονητής και οι παίκτες έχουν διαφορετικούς ρόλους.
Τεχνικές Εκμάθησης
|
Μεθοδολογία Horst Wein |
Άλλες περισσότερο παραδοσιακές προπονητικές μεθοδολογίες |
|
Γενικότερη προσέγγιση. Ανάπτυξη συντονισμού, ηγετικής ικανότητας, και γνώση τακτικής σε συνδυασμό με την σωστή τεχνική.
|
Μεγαλύτερη έμφαση σε ένα μόνο στοιχείο ( π.χ. τεχνική ).
|
|
Λογική πρόοδος της ανάπτυξης, βασιζόμενη στις νοητικές και σωματικές ικανότητες των παικτών.
|
Επιταχυνόμενη ανάπτυξη με το παιχνίδι 11 εναντίον 11.
|
|
Πολλές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης. Αλλαγή δραστηριοτήτων κάθε 15 λεπτά.
|
Προπονήσεις βασισμένες μόνο σε ένα θέμα (π.χ. εβδομάδα 1 - πάσα, εβδομάδα 2 - ντριμπλάρισμα ).
|
|
Γέφυρες μεταξύ της εκμάθησης ενός θέματος και της σωστής εφαρμογής του. Η προπόνηση και ο συναγωνισμός θεωρούνται σαν μια μονάδα.
|
Η προπόνηση και ο συναγωνισμός συχνά δεν συνδέονται.
|
|
Εστίαση στο πως μια ικανότητα μπορεί να εφαρμοστεί καλύτερα: Πότε, που, και γιατί.
|
Εστίαση στο πώς θα εκτελεστεί μία συγκεκριμένη ικανότητα |
Ρόλος του προπονητή
|
Μεθοδολογία Horst Wein |
Άλλες περισσότερο παραδοσιακές προπονητικές μεθοδολογίες |
|
Οι παίκτες έχουν κεντρικό ρόλο στο περιβάλλον της εκμάθησης.
|
Οι παίκτες κοιτάνε τον προπονητή για το τι θα κάνουν και πότε θα το κάνουν, ο οποίος είναι κεντρική φιγούρα.
|
|
Με τη χρήση ερωτήσεων παρακινούνται οι παίχτες. Έτσι καθοδηγούνται να ανακαλύψουν μόνοι τους τον καλύτερο δρόμο.
|
Οι παίκτες κατευθύνονται, και τους παρέχονται άμεσες λύσεις για τη διόρθωση των λαθών.
|
|
Γίνεται ανάθεση ρόλων και ευθυνών στους παίκτες έτσι ώστε να αναπτύσσουν την ηγετική ικανότητα.
|
Οι παίκτες λειτουργούν ως παθητικοί παρατηρητές. Δίνονται οδηγίες σε αυτούς να ακολουθούν συγκεκριμένες δράσεις.
|
|
Κατανόηση του γεγονότος ότι πάνω απ’ όλα είναι παιδιά και ο προπονητής επιτρέπει σε αυτά να κάνουν κάποια διαλείμματα και να επιστρέφουν ανανεωμένα.
|
Απαίτηση από τον προπονητή τα παιδιά να παραμένουν προσηλωμένα και αφοσιωμένα στην προπόνηση ακόμα και όταν είναι ξεκάθαρο ότι αυτά έχουν κουραστεί ή έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους.
|
Ρόλος των παιχτών.
|
Μεθοδολογία Horst Wein |
Άλλες περισσότερο παραδοσιακές προπονητικές μεθοδολογίες |
|
Όλοι οι παίκτες έχουν κεντρικό ρόλο στην διαδικασία της εκμάθησης. Ο κάθε παίκτης λαμβάνει, επεξεργάζεται και δίνει πληροφορίες στον προπονητή και στους συμπαίκτες του.
|
Παθητική συμμετοχή. Λήψη πληροφοριών και ακολουθία εντολών. |
|
Οι παίχτες προκαλούνται να σκέφτονται τα διάφορα προβλήματα και να βρίσκουν λύσεις. |
Οι προπονητές παρέχουν όλες τις απαντήσεις. |
|
Οι παίχτες ενθαρρύνονται να παίρνουν πρωτοβουλίες και να επιδεικνύουν ηγετικές τάσεις. |
Οι παίχτες απλώς ακολουθούν και υπακούουν τον προπονητή. |
Συχνά αναρωτιόμαστε ποιες να είναι οι σωστές τεχνικές διδασκαλίας.
Όμως πόσες φορές έχουμε διευθύνει μια ολόκληρη προπόνηση «διευκολύνοντας» παρά «διδάσκοντας»? Έχουμε δημιουργήσει ποτέ καταστάσεις όπου οι παίχτες να μπορούν να λύνουν τα δικά τους προβλήματα σκεπτόμενοι ποιος να είναι ο καλύτερος δρόμος προς την επιτυχία, χρησιμοποιώντας διαφορετικές λύσεις έως ότου ανακαλυφθεί η σωστή προσέγγιση? Έχουμε δώσει ποτέ στους παίκτες την υπευθυνότητα και τις πρωτοβουλίες έτσι ώστε να αποκτούν ηγετικές ικανότητες? Έχουμε καθίσει ποτέ λίγο πιο πίσω στο περιθώριο αφήνοντας τους παίχτες λίγο πιο ελεύθερους?
Αυτές τις τεχνικές δεν τις έχω δει να εφαρμόζονται με συνέπεια σε ένα μοντέλο ανάπτυξης μεταξύ των ηλικιών 7 - 15 ετών. Όμως έπειτα από προσωπική παρατήρηση των αντιδράσεων ενός δεκάχρονου παιδιού, επιβεβαιώνεται ότι δουλεύουν.
Οι παίχτες οδηγούνται σε μια σειρά δραστηριοτήτων η οποία έρχεται μέσα από παιχνίδια 3 εναντίον 3, που σταδιακά ανάγονται σε 7 εναντίον 7.
Το πιο εντυπωσιακό για εμένα είναι να βλέπω τους παίχτες μου κατά τη διάρκεια του 7 εναντίον 7, να εφαρμόζουν τα πράγματα που έχουν μάθει προηγουμένως στα παιχνίδια με μικρότερες διαστάσεις.
Χτίζουν τις επιθέσεις από την άμυνα, μέσω του κέντρου, διατηρώντας την κατοχή της μπάλας, έχοντας επικοινωνία μεταξύ τους και δημιουργώντας χώρο με τις κινήσεις τους.
Αποτελεί ευχαρίστηση για μένα να παρατηρώ τους παίκτες μου να έχουν αυτοπεποίθηση και προπαντός να ευχαριστιούνται το παιχνίδι. Ίσως θα έπρεπε να κάνουμε λίγο πιο πίσω, και να αφήσουμε τους παίκτες μας να παίξουν και να τους παροτρύνουμε να χρησιμοποιήσουν την φυσική τους νοητική ικανότητα και ενθουσιασμό έτσι ώστε να ανακαλύψουν από μόνοι τους τον καλύτερο τρόπο για να παίξουν.
Εν κατακλείδι η άποψη του Horst Wein είναι ότι τα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών δεν πρέπει να παίζουν το ανταγωνιστικό 11 εναντίον 11 σε γήπεδο κανονικών διαστάσεων.
