Χαμένες ευκαιρίες...
Πόσες φορές έχετε δει την ομάδα σας να ξεκινά μια επίθεση με έναν σέντερ φορ και ένα δεκάρι εναντίον μονάχα δύο αντιπάλων, χωρίς αποτέλεσμα;
Η ελλειπής κατανόηση του παιχνιδιού 2 εναντίον 2 μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες σημείωσης τέρματος της ομάδας. Πολλές ομάδες μπορούν να έχουν άπειρες ευκαιρίες, δημιουργώντας καταστάσεις 2 εναντίον 2 και 1 εναντίον 1, όμως οι ευκαιρίες αυτές χάνονται, μόνο και μόνο γιατί δεν έχουν ασκηθεί στο βασικό σχηματισμό του 2 εναντίον 2 και στη συντονισμένη επίθεση, που θα τους επέτρεπε την ανάπτυξη πιο περίπλοκων σχηματισμών στην επίθεση. Επομένως, είναι πολύ σημαντική η καλή κατανόηση του 2 εναντίον 2 για την εκμετάλευση των επιθετικών καταστάσεων.
Δυο είναι οι βασικοί μέθοδοι αδειάσματος του σεντερ μπακ:
Η πρώτη μέθοδος συνίσταται στην παγίδευση των πτερύγων. Ο επιθετικός προσπαθεί να περάσει τον ακραίο αμυντικό που τον μαρκάρει, ώστε να αναγκάσει τον τελευταίο αμυντικό να βγεί από την προστατευμένη περιοχή πίσω από την άμυνά του και να προσπαθήσει να αναχαιτήσει την επίθεση από τα πλάγια. Έτσι, ο σέντερ μπακ αναγκάζεται να πάει προς τη μπάλα, δημιουργώντας ανοιχτό χώρο στον άξονα, τον οποίο πρέπει η επίθεση να εκμεταλευτεί με σέντρες ή εναέριες πάσες στην πλάτη της άμυνας.
Η δεύτερη μέθοδος, την οποία και θα αναλύσουμε στο παρόν άρθρο, βασίζεται στον συνδιασμό 2 εναντίον 2 για το άδειασμα του στόπερ μπροστά στον σέντερ μπακ και για τη δημιουργία χώρου πίσω του
Η ανάλυσή μας περιλαμβάνει ένα θεωρητικό μέρος, στο οποίο παρουσιάζονται οι αρχές που διέπουν το παιχνίδι 2 εναντίον 2, και ένα πρακτικό μέρος το οποίο περιλαμβάνει ασκήσεις για την εμπέδωσή του. Θα παρατηρήσετε ότι οι παίκτες πρέπει να μάθουν να διαβάζουν το παιχνίδι του πρώτου αμυντικού και να αντιδρούν άμεσα. Δεν θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στον πρώτο αμυντικό να μαρκάρει σε μεγάλη απόσταση από την εστία. Οι δύο επιθετικοί θα πρέπει να διαβάζουν το παιχνίδι του και να κατανοούν τί είναι δυνατό και τί όχι και να επιλέγουν άμεσα την πιο πρόσφορη λύση.
Αρχές του παιχνιδιού 2 εναντίον 2 μπροστά στην εστία
1. Οι πάσες μπροστά σε καλυπτόμενους αμυντικούς θα πρέπει να γίνονται στα πόδια των συμπαικτών, και όχι στον χώρο πίσω από τον αμυντικό, καθώς μια καλά αλληλοκαλυπτόμενη άμυνα μπορεί εύκολα να κλέψει την μπάλα.
2. Πάσες στο χώρο πίσω από ακάλυπτο αμυντικό. Οι επιθετικές πάσες εναντίων ακάλυπτων αμυντικών θα πρέπει να γίνονται στον κενό χώρο πίσω τους. Τίποτα δεν είναι πιο καταστροφικό για την έκβαση μιας επίθεσης με αριθμητικό πλεονέκτημα 2 εναντίον 1, από τις μικρές πάσες στα πόδια μπροστά από τον τελευταίο αμυντικό. Είναι πολύ φυσικό ο τελευταίος αμυντικός να επωφελείται από τις συνεχείς πάσες που γίνονται μπροστά του, οι οποίες επιτρέπουν, εκτός των άλλων, στους υπόλοιπους αμυντικούς να σπεύσουν σε στήριξη. Αυτό που περισσότερο την επίθεση είναι ο πρώτος επιθετικός να εξαναγκάσει τον τελευταίο αμυντικό σε μονομαχία, ώστε με την κίνησή του να δημιουργήσει κενό χώρο πίσω από τον τελευταίο αμυντικό για τον συμπαίκτη του.
3. Εξαναγκασμός των αμυντικών σε μονομαχία. Οι επιθετικοί θα πρέπει να χρησιμοποιούν την μπάλα σαν « τηλεκοντρόλ » για να εξαναγκάζουν τους αμυντικούς να κινούνται, δημιουργώντας χώρους που μπορούν να εκμεταλευτούν.
4. Αντιμέτωπος με τον τελευταίο αμυντικό μπροστά στην εστία, ο πρώτος επιθετικός θα πρέπει να επιτίθεται άμεσα σε ευθεία γραμμή προς την εστία. Ο δεύτερος επιθετικός θα πρέπει να είναι έτοιμος να σπεύσει αν η μπάλα βγει από την ευθεία γραμμή και να κάνει τάκλιν στον πρώτο αμυντικό.
5. Τοποθέτηση του σώματος. Πώς, δηλαδή, είναι τοποθετημένα τα πόδια και η λεκάνη του παίκτη και αν αυτός μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση με μία επαφή. Είναι πολύ σημαντικό ο δεύτερος επιθετικός να μπορεί άμεσα να τοποθετεί το σώμα του ανοιχτά προς την μπάλα ώστε να παρέχει καλή γωνία στήριξης. Μόνο έτσι θα μπορεί να παίξει την μπάλα προς τα εμπρός ή να ελέγξει την μπάλα από την πρώτη επαφή.
6. Ανοιχτή γωνία. Ο δεύτερος επιθετικός θα πρέπει να διαβάζει την αντίδραση του πρώτου αμυντικού, και ιδιαίτερα ενός καλυπτόμενου αμυντικού, και να προσαρμόζει άμεσα την θέση του σώματος για να παρέχει μια ανοιχτή γωνία στήριξης. Η γωνία θα πρέπει να ανοίγει αρκετά γρήγορα για να επιτρέπει παιχνίδι με επαφές. Μια πιό γρήγορη στήριξη συνεπάγεται περισσότερες κερδισμένες φάσεις. Η ταχύτητα με την οποία προσαρμόζονται η θέση και η γωνία του σώματος καθορίζουν την ταχύτητα του παιχνιδιού. Και όσο βελτιώνεται η ταχύτητα παιχνιδιού της ομάδας σας, τόσο βελτιώνεται και η δυνατότητα επιβολής πάνω στον αντίπαλο.
8. Γρήγορη πάσα ενάντια στον τελευταίο αμυντικό. Ο πρώτος επιθετικός, επιτιθέμενος στον τελευταίο αμυντικό, προσπαθεί να τον εξαναγκάσει να κινηθεί προς την μπάλα ώστε να αφήσει ελεύθερο χώρο πίσω του. Εάν ο επιθετικός καθυστερήσει, τότε επιτρέπει στην άμυνα να ανασυνταχτεί και να κλείσει τους χώρους, ή στον τερματοφύλακα να τοποθετηθεί στη γραμμή του παιχνιδιού και να κλείσει μέρος του χώρου πίσω από τον τελευταίο αμυντικό.
9. Η πάσα στον κενό χώρο θα πρέπει να γίνεται σε συνάρτηση με την κίνηση του επιθετικού συμπαίκτη. Όταν η κίνηση του δεύτερου επιθετικού προς την εστία είναι διαγώνια, τότε η πάσα στον κενό χώρο πίσω από τον τελευταίο αμυντικό θα πρέπει να γίνεται με κάθετη βαθειά μπαλιά. Αντίθετα, αν ο δεύτερος επιθετικός κινείται κάθετα προς την εστία, τότε η πάσα του πρώτου επιθετικού στον κενό χώρο θα πρέπει να είναι διαγώνια. Το σημαντικό στην κίνηση αυτή είναι ο συγχρονισμός των παικτών. Μια άστοχη διαγώνια πάσα ή με κακό συγχρονισμό, θα αναγκάση τον επιθετικό να γυρίσει την πλάτη στην εστία για να πάρει την μπάλα, επιβραδύνοντας την επίθεση. Οι επιθετικοί πρέπει να αφιερώσουν πολύ χρόνο για να τελειοποιήσουν την πάσα ολοκλήρωσης στον κενό χώρο πίσω από τον τελευταίο αμυντικό. Σε καταστάσεις μεγάλης πίεσης, ο τέλειος συγχρονισμός κινήσεων, ρυθμού και κατεύθυνσης είναι το κλειδί της επιτυχίας.
Ανάλυση του παιχνιδιού 2 εναντίον 2
Θα παρουσιάσουμε αναλυτικά τον ρόλο του πρώτου αμυντικού. Στο διάγραμμα που ακολουθεί, ο αμυντικός παίζει μπροστά από τον τελευταίο αμυντικό.
Το δεκάρι και ο σέντερ φορ επιτίθενται με αντίπαλο έναν αμυντικό τοποθετημένον ψηλά στον άξονα (ίσως έναν στόπερ) και τον τελευταίο αμυντικό.
Για να ξεκινήσει το παιχνίδι, το δεκάρι παίζει το ένα δύο με το σέντερ φόρ.
Μόλις παίξει το ένα-δύο, ο σέντερ φορ, που μαρκάρεται από τον αμυντικό, προωθείται στον κενό χώρο προς την πτέρυγα, σε θέση πλάγιας στήριξης, με το σώμα τοποθετημένο ανοιχτά προς την μπάλα.
Τώρα ο αμυντικός βρίσκεται σε δίλημμα. Είναι αντιμέτωπος με το δεκάρι, στον άξονα, και με τον σέντερ φορ προς την πτέρυγα.
Στη φάση αυτή οι επιθετικοί πρέπει να διαβάσουν το παιχνίδι του αμυντικού και να πάρουν ανάλογες αποφάσεις.
Εάν ο αμυντικός ακολουθήσει την πορεία της μπάλας, το δεκάρι πραγματοποιεί πάσα με μία επαφή στον σέντερ φόρ.
Εάν ο αμυντικός ακολουθήσει την μπάλα προς τον σέντερ φορ, τότε αυτός μπορεί να παίξει το ένα-δύο με το δεκάρι στον κενό χώρο πίσω από τον πρώτο αμυντικό. Τότε το δεκάρι τρέχει με την μπάλα προς τον τελευταίο αμυντικό.
Εάν ο πρώτος αμυντικός παρακολουθεί την κίνηση της μπάλας χωρίς να αντιδράει, τότε το δεκάρι πραγματοποιεί το ένα-δύο με τον σέντερ-φορ τη στιγμή που ο αμυντικός έρχεται πάνω του.
Στην απίθανη περίπτωση που ο πρώτος αμυντικός παραμένει κοντά στον σέντερ φορ μετά την πάσα προς τα πίσω, τότε το δεκάρι θα πρέπει να οδηγήσει την μπάλα προς τον τελευταίο αμυντικό.
Βρισκόμαστε πλέον στη φάση όπου, έχοντας εξουδετερώσει τον πρώτο αμυντικό, προκαλούμε τον τελευταίο αμυντικό. Ο πρώτος αμυντικός μάς ακολουθεί πιέζοντας, αλλά χρησιμοποιούμε την αντεπίθεση για να τον εξουδετερώσουμε.
Δεν καθυστερούμε με την μπάλα, αλλά προχωρούμε όσο το δυνατό πιο άμεσα προς την εστία. Με τον τρόπο αυτό δεν δίνουμε την ευκαιρία στους αμυντικούς που έχουμε αφήσει πίσω να ανασυνταχτούν, ενώ περιορίζουμε τις δυνατότητες αντίδρασης του τελευταίου αμυντικού που έχουμε μπροστά μας. Δεν θα έχει παρά μία ευκαιρία να κλέψει την μπάλα. Εάν καθυστερησουμε μπροστά στον τελευταίο αμυντικό πραγματοποιώντας πολλές μικρές πάσες, η ευκαιρία της ολοκλήρωσης έχει χαθεί.
Ολοκλήρωση φάσης
Έχουμε περάσει πλέον στα τέσσερα τελευταία κουτάκια του διαγράμματος. Ο σέντερ φορ ή το δεκάρι οδηγούν την μπάλα προς την τελευταίο αμυντικό.
Κοιτάξτε τώρα τα ακόλουθα σκίτσα.
Βλέπουμε τους δύο επιθετικούς να κινούνται προς την εστία.
Αυτό που προέχει είναι να ανοίξετε τον καλύτερο δυνατό χώρο προς την εστία. Για να το καταφέρετε, πρέπει ο επιθετικός με την μπάλα να κινηθεί κατευθείαν προς τον αμυντικό. Με τον τρόπο αυτό, ο δεύτερος επιθετικός προωθείται σε θέση που να του επιτρέπει να φτάσει πρώτος στον κενό χώρο πίσω από τον τελευταίο αμυντικό για να βρει την πάσα του πρώτου επιθετικού.
Στο δεύτερο σκίτσο βλέπουμε ότι, εάν ο δεύτερος επιθετικός δεν προωθηθεί προς την εστία και απομακρυνθεί οριζόντια από τον πρώτο επιθετικό, επιτρέπει στον τελευταίο αμυντικό να πιέσει τον πρώτο επιθετικό, αναγκάζοντάς στον σε μονομαχία 1 εναντίον 1, ή σε πάσα στον δεύτερο επιθετικό, η οποία μπορεί εύκολα να αναχαιτιστεί από την άμυνα, ή να οδηγήσει σε οφσάιντ.
Το ακόλουθο σκίτσο δείχνει τον κενό χώρο που έχουν στη διάθεσή τους οι επιθετικοί εάν κινηθούν κατάλληλα.
Η τελευταία πάσα ενάντια στον τελευταίο αμυντικό θα πρέπει να πραγματοποιείται στον χώρο όπου μπορεί να φτάσει πριν απ’όλους ο δεύτερος επιθετικός.
