Αναλύουμε την φιλοσοφία τριών εθνικών ομάδων, Ισπανία, Γερμανία και Ιταλία, καθώς και οι ομάδες RB Λειψία και Σάλτσμπουργκ. Όλες έχουν διαφορετικές φιλοσοφίες παιχνιδιού και προσεγγίσεις στο ποδόσφαιρο. Ας εξετάσουμε κάθε μία από αυτές ξεχωριστά:
Ισπανία: Η Ισπανία έχει χαρακτηριστεί από ένα παιχνίδι με πολλή κατοχή μπάλας και έμφαση στην πάσα και την τεχνική. Η ισπανική φιλοσοφία επικεντρώνεται στον έλεγχο του παιχνιδιού μέσω της κατοχής της μπάλας και της υψηλής ποιότητας πάσας. Οι Ισπανοί ποδοσφαιριστές συχνά εκπαιδεύονται να είναι άριστοι τεχνίτες, να κατέχουν την μπάλα και να προσπαθούν να ελέγχουν τον ρυθμό του παιχνιδιού.
Γερμανία: Η Γερμανία έχει μια πιο φυσική και αθλητική προσέγγιση στο ποδόσφαιρο. Οι Γερμανοί ποδοσφαιριστές είναι γνωστοί για την επιθετική τους ισχύ και την επιδεξιότητά τους στο παιχνίδι αέρα. Η φιλοσοφία της Γερμανίας επικεντρώνεται στον αγωνιστικό πνεύμα, την ομαδικότητα και την αντίσταση. Οι Γερμανοί προπονητές συχνά επιδιώκουν έναν συνδυασμό αντεπιθέσεων και αμυντικής σταθερότητας.
Ιταλία: Η Ιταλία έχει μια πιο τακτική προσέγγιση στο ποδόσφαιρο. Οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές και προπονητές είναι γνωστοί για την οργάνωση, την αμυντική πειθαρχία και την ικανότητά τους να δημιουργούν συμπαγείς αμυντικές γραμμές. Η ιταλική φιλοσοφία επικεντρώνεται στην προστασία της αμυντικής γραμμής, την αποτελεσματικότητα στην άμυνα και την εκμετάλλευση των ευκαιριών στην επίθεση.
Όσον αφορά τις ομάδες RB Λειψία και Σάλτσμπουργκ, αυτές είναι ομάδες που ακολουθούν τη φιλοσοφία της επιθετικής πίεσης και του γρήγορου παιχνιδιού. Επικεντρώνονται στην υψηλή ένταση και εκμεταλλεύονται την ταχύτητα και την τεχνική των παικτών τους για να πιέσουν τον αντίπαλο και να δημιουργήσουν ευκαιρίες στην επίθεση.
Κατά συνέπεια, αυτές οι ομάδες παρουσιάζουν διαφορετικές προσεγγίσεις και φιλοσοφίες παιχνιδιού στο ποδόσφαιρο. Κάθε μία από αυτές τις φιλοσοφίες έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και προσεγγίσεις στο παιχνίδι, και επηρεάζει τον τρόπο που οι ομάδες παίζουν και προπονούνται.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι φιλοσοφίες δεν είναι απόλυτες και μπορεί να υπάρχουν πολλές παραλλαγές και προσαρμογές σε κάθε ομάδα και προπονητή. Επίσης, οι φιλοσοφίες αυτές μπορεί να εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου και να υιοθετούν νέες τάσεις και προσεγγίσεις.
Κάθε προπονητής και ομάδα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τη φιλοσοφία που ταιριάζει καλύτερα στην ομάδα τους και στον τρόπο παιχνιδιού που θέλουν να ακολουθήσουν. Οι προπονητές μπορεί να προσπαθήσουν να επιτύχουν έναν συνδυασμό από διάφορες φιλοσοφίες και στρατηγικές, ανάλογα με το υλικό παικτών που διαθέτουν και τον αντίπαλο που αντιμετωπίζουν.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι προτιμήσεις και οι φιλοσοφίες παιχνιδιού μπορεί να διαφέρουν από προπονητή σε προπονητή και από ομάδα σε ομάδα. Κάθε προπονητής έχει την κρίση του και την ελευθερία να αναπτύξει την δική του φιλοσοφία και να την εφαρμόσει στην ομάδα του, με βάση τις προσωπικές του αξίες και πεποιθήσεις.
Οι τρεις εθνικές ομάδες και μία φιλοσοφία συλλόγου χρησιμεύουν ως πρότυπα για το μοντέλο των 4 χρωμάτων που θα σας παρουσιάσουμε
Η Ισπανία, η Γερμανία, η Ιταλία και οι ομάδες RB από τη Λειψία και το Σάλτσμπουργκ αντίστοιχα ενσωματώνουν τέσσερα πολύ ξεχωριστά στυλ παιχνιδιού. Τι τις κάνει όμως να διαφέρουν; Και πώς διαφέρουν;
Η φιλοσοφία του παιχνιδιού
Το να σκοράρεις γκολ και να αποτρέπεις τα γκολ που δέχεσαι είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να συνοψιστεί το απλό ποδόσφαιρο. Αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο περίπλοκο είναι ο σχεδόν άπειρος αριθμός τρόπων με τους οποίους μπορούν να επιτευχθούν και να συμβιβαστούν οι δύο στόχοι. Κάθε ομάδα μπορεί να επιλέξει από ένα πλήθος τακτικών βασικών εντολών, να ακολουθήσει τις πιο διαφορετικές στρατηγικές και να προσανατολιστεί σε διάφορες ατομικές, ομαδικές και ομαδικές τακτικές αρχές. Αν θέλετε να συντονίσετε τις ενέργειες των παικτών σας και να ακολουθήσετε ένα σαφές σχέδιο, πρέπει να οργανώσετε αυτές τις πτυχές για τον εαυτό σας και την ομάδα σας. Το πλαίσιο γι' αυτό είναι η φιλοσοφία παιχνιδιού, η οποία περιγράφει τι πρεσβεύει ένας προπονητής και πώς θέλει να παίζεται το ποδόσφαιρο. Είναι λιγότερο συγκεκριμένη από την αγωνιστική αντίληψη (το αγωνιστικό πλάνο) και αποτελεί έκφραση ορισμένων θεμελιωδών πεποιθήσεων. Ωστόσο, οι απόψεις για το πώς πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο μπορεί να αποκλίνουν πολύ και να αποτελέσουν πραγματικό σημείο διαμάχης στην αντιμετώπιση του συλλόγου, της ομάδας και του περιβάλλοντος. Έτσι, υπάρχουν διάφορα πεδία έντασης:
Ελκυστικότητα έναντι αποτελεσματικότητας
Για τους ψυχρούς ρεαλιστές, όλα έχουν να κάνουν με το αποτέλεσμα. Επομένως, δεν φοβούνται να αναλάβουν τον ρόλο του αουτσάιντερ, να αμυνθούν βαθιά στο δικό τους μισό και απλώς να καραδοκούν στην αντεπίθεση. Αυτό δεν θα ήταν αρκετό για τους πραγματικούς φίλους του ποδοσφαίρου. Έχουν μια ουσιαστική απαίτηση από το παιχνίδι που ξεπερνά το αποτέλεσμα. απολαμβάνουν ωραίους συνδυασμούς, θέλουν να ελέγχουν την μπάλα και τον αντίπαλο και να δείχνουν πόσο καλά μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο.
Διασκεδαστική ευκολία έναντι αθλητισμού, δυναμισμού και μάχης
Είναι το ποδόσφαιρο πρωτίστως ένα παιχνίδι διασκέδασης, τεχνικής ικανότητας και δημιουργικότητας; Ή μήπως έχει περισσότερο να κάνει με τη φυσική αντιπαράθεση με τον αντίπαλο και επομένως έχει να κάνει κυρίως με το τρέξιμο και τη δέσμευση, τη στιβαρότητα και τον αθλητισμό; Η αντίστοιχη στάση είναι στενά συνδεδεμένη με τις κοινωνικές αξίες, κάτι που είναι ιδιαίτερα εμφανές στις διεθνείς συγκρίσεις. Παραδοσιακά, η Βραζιλία και η Γερμανία αντιπροσωπεύουν αυτά τα αντίθετα σχέδια. Σε άλλες χώρες, εκτιμώνται και απαιτούνται άλλες δεξιότητες: Η Ιταλία αντιπροσωπεύει την τακτική, η Κροατία την πονηριά και ο Νότος την πειθαρχία. Αυτό που ακούγεται σαν κλισέ είναι συχνά βαθιά ριζωμένο στις συμπεριφορές πολλών προπονητών.
Κατοχή της μπάλας σε σχέση με το παιχνίδι εναλλαγής
Ποια προσέγγιση υπόσχεται μεγαλύτερη επιτυχία; Το παιχνίδι του Πεπ Γκουαρντιόλα με την κατοχή της μπάλας ή το παιχνίδι του Ραλφ Ράνγκνικ με τις αλλαγές. Ως προπονητής της Χόφενχαϊμ, ο τελευταίος είχε αναθέσει διάφορες μελέτες και επεξεργάστηκε ένα προφανές παράδοξο: Σύμφωνα με αυτές, η πιθανότητα να πετύχεις γκολ ήταν μεγαλύτερη τη στιγμή που ο αντίπαλος είχε ακόμα την κατοχή της μπάλας και άρχιζες να τον πιέζεις παρά μετά από 15 δευτερόλεπτα σταθερής κατοχής της μπάλας από τον ίδιο. Έτσι, τα μισά από όλα τα γκολ που αναλύθηκαν προηγήθηκαν από κατακτήσεις της μπάλας στο μπροστινό τρίτο. Το 40% σημειώθηκε μετά από κατάκτηση της μπάλας στο μεσαίο τρίτο. Και μόνο το 5 τοις εκατό προέκυψε από την ανάπτυξη του παιχνιδιού από το αμυντικό τρίτο. Ο Rangnick αμφισβήτησε έτσι την αξία των μεγάλων περιόδων κατοχής μπάλας ως μέσο για την επίτευξη γκολ. Αντ' αυτού, είπε, είναι πιο αποτελεσματικό να τίθεται ο αντίπαλος υπό υψηλή πίεση μέσω πρέσινγκ και αντεπιθέσεων και να ολοκληρώνονται οι αντεπιθέσεις μέσα σε 10 δευτερόλεπτα. Σε αυτό αντιτίθενται προπονητές όπως ο Πεπ Γκουαρντιόλα, οι οποίοι θέλουν να κυριαρχούν στο παιχνίδι μέσω της κατοχής. Στόχος τους, όμως, δεν είναι να πετύχουν γκολ μετά από έναν συνδυασμό περισσότερων από 30 πάσες, αλλά να εδραιωθούν στο αντίπαλο μισό και να πάρουν θέσεις από τις οποίες μπορούν να δημιουργήσουν ευκαιρίες για γκολ και να αντιδράσουν αμέσως μετά την απώλεια της μπάλας.
Τακτική μεταβλητότητα έναντι πίστης στο σύστημα
Ορισμένοι προπονητές παίζουν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Είναι πεπεισμένοι ότι οι παίκτες αισθάνονται πιο άνετα στο συγκεκριμένο σύστημα και μπορούν να χρησιμοποιήσουν καλύτερα τα δυνατά τους σημεία σε αυτό. Άλλοι αναζητούν νέες λύσεις εβδομάδα με εβδομάδα, αναλύουν τον αντίπαλο και προσαρμόζουν ανάλογα τη βασική διάταξη, τη στρατηγική του παιχνιδιού και τις διαδικασίες. Και τα δύο έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και ασκούνται με επιτυχία. Όταν ένας προπονητής κάνει μια αλλαγή, ωστόσο, δεν εγκαταλείπει απαραίτητα την αγωνιστική του φιλοσοφία. Αντίθετα, συχνά αποτελεί μέρος της φιλοσοφίας να ενεργεί με έναν τακτικά μεταβλητό τρόπο. Η βασική σειρά, η στρατηγική του παιχνιδιού και οι συγκεκριμένες τακτικές διαδικασίες μπορούν να προσαρμοστούν. Κάποιοι προπονητές εμμένουν στη βασική διάταξη
Όταν ένας προπονητής κάνει μια αλλαγή, ωστόσο, δεν εγκαταλείπει απαραίτητα την αγωνιστική του φιλοσοφία. Αντίθετα, συχνά αποτελεί μέρος της φιλοσοφίας του, να ενεργεί με έναν τακτικά μεταβλητό τρόπο. Η βασική σειρά, η στρατηγική του παιχνιδιού και οι συγκεκριμένες τακτικές διαδικασίες μπορούν να προσαρμοστούν. Κάποιοι προπονητές εμμένουν στη βασική διάταξη (π.χ. 1-4-4-2) ως θέμα αρχής. Ωστόσο διαφοροποιούν τόσο τα στρατηγικά μέσα π.χ. το ύψος του πρέσινγκ. Όσο και τις διαδικασίες το στο χώρο του κέντρου το πρεσσινγ να γίνεται είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω.
Για άλλους, η στρατηγική του παιχνιδιού είναι αμετάκλητη. Βασικά θέλουν να χτίσουν όσο το δυνατόν πιο σίγουρα από πίσω. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, αναλύουν τη στρατηγική πρέσινγκ του αντιπάλου και προσαρμόζουν τη βασική διάταξη, τη χωροταξική κατανομή και τις αγωνιστικές λύσεις.
