Χρήσιμα στοιχεία για το παιχνίδι με αντεπιθέσεις.
| Η οργάνωση της άμυνας της ομάδας σχηματίζεται στο δικό της μισό γήπεδο. Το πρεσάρισμα της ομάδας ξεκινάει περίπου από τη γραμμή του κέντρου. Είναι σημαντικό το ότι οι παίχτες δεν πρέπει να παρασύρονται και να κυνηγάνε την μπάλα πολύ βαθιά στο γήπεδο του αντιπάλου και έτσι να δημιουργούνται κενά μεταξύ των γραμμών. Κάθε γραμμή πρέπει να παραμένει συμπαγής και να μην έχει μεγάλη απόσταση με τις άλλες δημιουργώντας έτσι ένα αμυντικό μπλοκ. Η ομάδα η οποία χρησιμοποιεί το σύστημα των αντεπιθέσεων χρειάζεται να έχει δυνατή αμυντική γραμμή με παίκτες οι οποίοι θα παραμένουν ήρεμοι ακόμα και κάτω από συνθήκες υψηλής πίεσης. Αυτοί οι παίκτες έχουν καλή τεχνική κατάρτιση όπως για παράδειγμα οι Ιταλοί αμυντικοί. Αυτοί οι παίχτες δεν φοβούνται να παίζουν άμυνα ακόμα και στη δική τους περιοχή των 16 μέτρων. |
 |
Χρησιμοποίηση της διάταξης για την αναχαίτιση της αντίπαλης επίθεσης και ανάπτυξης.
Με τόσους πολλούς παίκτες να αμύνονται σε έναν τόσο μικρό χώρο οι αντίπαλοι επιθετικοί έρχονται αντιμέτωποι με σημαντικά προβλήματα. Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το πως θα διασπάσουν την άμυνα για να πραγματοποιήσουν κάποιο σουτ. Με τους παίκτες που βρίσκονται μπροστά από την μπάλα να είναι ασφυκτικά μαρκαρισμένοι και τον ελεύθερο χώρο για ντριμπλάρισμα να είναι κατά πολύ περιορισμένος, οι επιτιθέμενοι απογοητεύονται και έχουν έλλειψη υπομονής.
Επίσης απαιτείται η τακτική συνεκτικότητα μεταξύ των αμυντικών διότι με αυτό τον τρόπο μειώνεται ο κενός χώρος δράσης των αντιπάλων. Οι επιτιθέμενοι οι έχουν έλλειψη υπομονής συχνά κάνουν την πρώτη τους κίνηση βιαστικά και έχουν λάθος στην κρίση τους πράγμα το οποίο είναι η επιθυμία του κάθε αμυντικού.
Οι αμυντικοί κρατάνε το παιχνίδι μπροστά τους.
Περιορίζοντας τον χώρο πίσω τους και κρατώντας τους αντιπάλους εκτός πεδίου βολής, οι αμυντικοί δεν έχουν κάποιο πρόβλημα όση ώρα οι επιτιθέμενοι έχουν στην κατοχή τους την μπάλα. Η υπομονή είναι αρετή και το να διαλέξεις την κατάλληλη στιγμή για να κλέψεις την μπάλα από έναν αντίπαλο είναι τέχνη. Η υπεράσπιση της εστίας και το κοντρολάρισμα των επιτιθέμενων είναι περισσότερο σημαντικό από την βιαστική προσπάθεια για το κλέψιμο της μπάλας.
Εξαπολύοντας την αντεπίθεση.
Η απόφαση για το αν θα γίνει αντεπίθεση ή θα πραγματοποιηθεί μία οργανωμένη ανάπτυξη πρέπει να γίνεται στιγμιαία. Μόλις η μπάλα κερδίζεται ή και ακόμα καλύτερα πριν γίνει αυτό. Οι καλοί παίκτες θα διαβάσουν, θα υπολογίσουν τις πιθανότητες, και θα πάρουν μια σωστή απόφαση δράσης. Η ταχύτητα της σκέψης και η δράση είναι σημαντικά στοιχεία για μια επιτυχημένη αντεπίθεση. Επίσης είναι ζωτικής σημασίας το γεγονός του ότι οι ομάδες που παίζουν το σύστημα των αντεπιθέσεων πρέπει να εκμεταλλεύονται αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που έχουν στην διάθεσή τους πριν οι αντίπαλοι οργανώσουν ξανά το αμυντικό τους σχήμα.
Η αντεπίθεση είναι ενεργή όταν
Ο παίκτης ο οποίος έχει κερδίσει τη μπάλα μπορεί να βρει έναν στόχο μπροστά του. Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα μας θα πρέπει να «βλέπει» την εστία του αντιπάλου, να έχει το χώρο να κάνει πάσα μπροστά, καθώς και έναν στόχο για να δοθεί η μπάλα. Αμυντικοί οι οποίοι κυνηγούν τους αντιπάλους τους κάθετα προς τη δική τους εστία, ή κερδίζουν την μπάλα κοιτάζοντας την πλάγια γραμμή, δεν είναι στην κατάλληλη θέση για να ξεκινήσουν μια αντεπίθεση γιατί δεν βλέπουν όλο το γήπεδο. Παίκτες οι οποίοι κόβουν μια παράλληλη μπαλιά καθώς έχουν μέτωπο στην εστία του αντιπάλου, και η πρώτη τους επαφή είναι μέσα στον χώρο που βρίσκεται πίσω από τους αντιπάλους, και οι παίκτες οι οποίοι αναχαιτίζουν μια κάθετη πάσα καθώς ο αντίπαλος τους έχει προσπεράσει, είναι σε μια καλή θέση για να ξεκινήσουν μια αντεπίθεση. Στην πρώτη περίπτωση, ο αμυντικός έχει περάσει τουλάχιστον δύο παίχτες, και πιθανώς μια ολόκληρη γραμμή, και έχει ανοιχτό χώρο μπροστά του. Εάν είναι παίχτης κορυφής πιθανόν να έχει μόνο τον γκολκίπερ ως αντίπαλο μεταξύ αυτού και του τέρματος. Στην επόμενη περίπτωση ο παίκτης που κέρδισε την μπάλα συνήθως κινείται σε κενό χώρο. Θα πρέπει να σηκώσει το κεφάλι του γρήγορα και να βρει έναν στόχο.
Τελικά αν ο παίκτης ο οποίος κερδίζει την μπάλα πρεσάρεται και δεν μπορεί να παίξει μπροστά, η αντεπίθεση μπορεί να εξελιχθεί εάν δώσει την μπάλα σε κάποιον συμπαίχτη του που μπορεί.
Οι διαδρομές των παιχτών.
Στην αντεπίθεση οι ομάδες μπορούν να βασίζονται σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Μόλις μια ομάδα αποκτήσει τη μπάλα, ορισμένοι παίκτες θα τρέξουν σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις έτσι ώστε η αντεπίθεση να είναι επιτυχής και να πραγματοποιηθεί σε υψηλό τέμπο. Από την άλλη πλευρά, ο κάθε παίκτης μπορεί να συμμετάσχει στην αντεπίθεση όσο βέβαια η κατάσταση του το επιτρέπει. Το σημαντικό είναι να επιλέγεται η κατάλληλη στιγμή για να εμπλακεί κάποιος παίκτης στην αντεπίθεση. Για να πραγματοποιηθεί η αντεπίθεση συνήθως η μπάλα δίνεται σε έναν γρήγορο παίκτη ο οποίος έχει καλή τεχνική κατάρτιση. Με τους μεγάλους χώρους που έχει γύρω του παραμένει ένας σημαντικός στόχος για να του δοθεί η μπάλα. Αυτός ο παίχτης αφαιρεί την πίεση από την ομάδα του όταν δέχεται μια μεγάλη μπαλιά σε ανοιχτό χώρο.
Η επιλογή της κατάλληλης στιγμής για να πραγματοποιηθεί η αντεπίθεση αποτελεί ένα πρόβλημα για τις νεανικές ομάδες. Μεγάλο ποσοστό ( συμπεριλαμβανομένων και προπονητών) πιστεύουν πως όλοι οι παίχτες πρέπει να βγουν μπροστά. Μόλις αυτό συμβεί το σχήμα της ομάδας αποσυντονίζεται λόγω των πολλών άσκοπων διαδρομών των παιχτών. Επόμενο είναι να επέρχεται η κούραση χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Το γεγονός του να βγουν όλοι οι παίχτες μπροστά προϋποθέτει ότι η επίθεση θα τελειώσει γρήγορα για να εξυπηρετήσουν κάποιο σκοπό όλα αυτά τα τρεξίματα των παιχτών. Μία λύση είναι να περιοριστεί ο αριθμός των παικτών στους οποίους επιτρέπεται να πάνε μπροστά από την μπάλα σε μια αντεπίθεση. Αυτό βοηθάει στην εξοικονόμηση ενέργειας και στην εξασφάλιση ότι το βασικό σχήμα της ομάδας θα είναι έτοιμο για την επόμενη επίθεση των αντιπάλων.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Το σύστημα των αντεπιθέσεων είναι εύκολο στην οργάνωση και αποτελεί την καλύτερη εγγύηση στο να κρατηθεί ένα αποτέλεσμα. Σε σύγκριση με το οργανωμένο στιλ παιχνιδιού οι τεχνικές και φυσικές απαιτήσεις είναι χαμηλότερες. Παρόλα αυτά υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις ατομικά, στην πειθαρχία της ομάδας, καθώς επίσης και στην ταχύτητα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τις ομάδες οι οποίες εξαρτώνται από το σύστημα των αντεπιθέσεων είναι το πως προσαρμόζονται όταν είναι πίσω στο σκορ. Ενώ το παιχνίδι της ομάδας είναι βασισμένο στο να περιμένει τον αντίπαλο να έρθει επάνω της αυτός κάνει απλά κατοχή της μπάλας. Τότε εκ των πραγμάτων η ομάδα θα πρέπει να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της. Οι συνθήκες του αγώνα ωθούν μια ομάδα να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της. Συνήθως ο προπονητής κάνει αλλαγή κάποιων παιχτών ή παίχτη. Για παράδειγμα ένας επιθετικός ή ένας επιθετικός μέσος παίρνει τη θέση ενός αμυντικού. Ο προπονητής επίσης επιλέγει να αλλάξει τα καθήκοντα όσον αφορά την άμυνα την ανάπτυξη και την επίθεση της ομάδας.
Στο διάγραμμα φαίνεται η τοποθέτηση μιας ομάδας που παίζει με αντεπιθέσεις και η οποία δεν μετακινείται πιο πίσω. Μια δυνατή και σίγουρη αμυντική γραμμή με ένα συμπαγές μπλοκ στο κέντρο του γηπέδου και έναν καλό τερματοφύλακα αποτελούν τα βασικά στοιχεία. Μόλις η ομάδα κερδίσει την μπάλα πρέπει να τη δώσει σε έναν γρήγορο παίκτη. Μετά ορισμένοι παίκτες θα προωθηθούν μπροστά από την μπάλα σύμφωνα πάντα με την επικρατούσα κατάσταση. Η υπόλοιπη ομάδα οργανώνεται γρήγορα πίσω από την μπάλα προσφέροντας υποστήριξη και αποτρέποντας μια αντεπίθεση των αντιπάλων. Προσοχή στις διαδρομές οι οποίες τείνουν να γίνουν πολύ μακρινές. Οι διαδρομές που ξεπερνάνε τα 50 με 70 μέτρα κουράζουν τους παίκτες και αλλάζουν το σχήμα και τη διάταξη της ομάδας. Επιλέξτε τις διαδρομές οι οποίες θα φέρουν κάποιο αποτέλεσμα. Ένα παιχνίδι δεν είναι προπόνηση φυσικής κατάστασης!
